Guyana herdenkt dit jaar haar 50e verjaardag als onafhankelijke republiek en het 100e jaar van de bauxietwinning.
Het land nationaliseerde de bauxietindustrie in 1971 met als doel zelf te bepalen hoe de winsten uit de eigen natuurlijke hulpbronnen zouden worden aangewend, waardoor de eigen samenleving meer hiervan zou profiteren.
Dat resulteerde in een sterke ontwikkeling van de huisvesting, beurzen voor arbeiders en hun kinderen en technische opleidingen die daarvóór slechts voor een beperkte groep beschikbaar waren, elektriciteit werd voortaan geleverd aan gemeenschappen aan wie dat onder de buitenlandse eigenaar werd geweigerd.
Er werd ook veel meer gestoken in management- en leiderschapstrainingen voor Guyanese jongeren, waar uiteindelijk niet alleen de industrie, maar ook het hele land van profiteerde.
Bauxiet heeft in belangrijke mate bijgedragen aan de Guyanese economie. In de hoogtijdagen werden soms de salarissen van ambtenaren betaald uit de bauxietopbrengsten.
Overtollige energie werd geleverd aan het staatselektriciteitsbedrijf.
Het keerpunt kwam toen de winningskosten hoger werden: er moest dieper gemijnd worden, wat samenviel met een sterke stijging van brandstofkosten.
Er werd minder geproduceerd, waardoor strategische markten verloren gingen. De spreekwoordelijke strijdbaarheid van de mijnwerkers leidde tot botsingen met het management.
Uiteindelijk besloot de regering onder president Desmond Hoyte de bauxietindustrie te desinvesteren. Om de industrie winstgevend te maken, gingen de salarissen drastisch omlaag en verslechterden de arbeidsomstandigheden.
Na 100 jaar zijn de Guyanese bauxietindustrie en de mijnwerkers terug bij af: de omstandigheden zijn nu dezelfde als – of slechter dan – vóór de onafhankelijkheid en vóór de nationalisatie.
Bron: GFCnieuws
– http://gfcnieuws.org/100-jaar-bauxietindustrie-guyana-terug-bij-af/