PARAMARIBO – Het zijn de legendarische woorden van wijlen Jaggernath Lachmon: “We zijn als suikerriet, we buigen mee tot we platliggen maar breken nooit!” De aankondiging van een groot aantal Surinaamse importeurs van levensmiddelen om de import van hun goederen voorlopig stop te zetten betekent dat we wel heel diep aan het buigen zijn. Tegelijk kunnen we alleen maar begrip hebben voor deze beslissing, de importeurs staan met de rug tegen de muur. Ook al hebben ze voldoende SRD’s om aan de schrikbarende koersvraag te voldoen dan is er nog simpelweg geen vreemde valuta te krijgen. Eigen schuld, dikke bult gaat te ver in dit geval.
Weliswaar is het voorkeursbeleid dat verschillende achtereenvolgende regeringen aan de importeurs hebben gegeven om de import te stimuleren mede oorzaak van de huidige situatie en heeft de lokale productie daardoor een achterstand, maar het is wel een situatie waar we nu met zijn allen in zitten. En die we met zijn allen op moeten lossen! Nu zal de kracht van lokale productie blijken en de ware ruggengraat van onze economie zichtbaar worden. Ook wij ontkomen er niet aan om onze prijzen enigszins aan te passen, we kunnen simpelweg niet anders maar willen ons met klem distantiëren van bepaalde prijsopdrijvingen die we om ons heen signaleren.
Er is een groot verschil tussen verantwoord ondernemen en het willen maken van woekerwinsten door misbruik van de huidige situatie! VESU heeft niet toevallig vorig jaar de stap genomen om import-mais te vervangen door lokale rijst, De Molen is al geruime tijd zorgvuldig bezig om een gefaseerde overgang van import graan naar lokale cassave voor te bereiden. Alles onderdeel van onze filosofie om totaal onafhankelijk van het buitenland te zijn wat de productie betreft. We willen niet importeren, we willen exporteren! Los van de uitdagingen die de economische situatie biedt is het vooral nu de uitdaging om te laten zien wat onze lokale productie waard is.
De faciliteiten zijn weliswaar niet optimaal maar alle basisproducten zijn wel aanwezig in Suriname, of kunnen hier verbouwd worden. Vruchtbare grond en schoon water hebben we in meer dan voldoende mate. Het enige dat Suriname zou behoeven te importeren is kennis. Kennis die we ook zelf in steeds hogere mate bezitten. Nu is de tijd om te laten zien wat we met onze huidige kennis en kracht kunnen. Zonder vreemde valuta, als Surinamers met elkaar! “Als de storm voorbij is richt het gebogen riet zich weer op, krachtiger en sterker dan ooit!
Bron: DWTonline
– http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2016/03/12/ingezonden-de-echte-ruggengraat-van-de-surinaamse-economie/