Op het seminar macro economic outlook Suriname 2015-2018 van 8 januari jongstleden gaf de econoom Anthony Caram zijn toehoorders niet alleen inzicht in het begrip financiële stabiliteit maar ook uitleg hoe Suriname in de benarde situatie is beland en eruit kan geraken.
Het begrip financiële stabiliteit moet worden onderscheiden van monetaire stabiliteit, wat betrekking heeft op waarborging van de interne en externe waarde van de nationale munt. Daarbij moet worden opgemerkt dat het begrip financiële stabiliteit zowel micro- als macro economische dimensies omvat met veelsoortige schokken. Sinds begin 2013 doen in Suriname zich twee schokken in toenemende mate gevoelen.
Een interne schok voortvloeiend uit het ontsporen van de staatsfinanciën. Als gevolg van de vermindering van de exporten en de daling van de grondstofprijzen ontstond er een tweede, die als externe schok getypeerd kan worden. Professor Caram heeft vastgesteld dat beide schokken merkbare schade toebrengen aan de economie van Suriname. Cijfermatig, zei hij, dat indicatief is voor de interne schok, het overheidstekort op kasbasis van gemiddeld ruim SRD 1,2 miljard of 6% van het geschatte bruto binnenlands product per jaar.
Dit is vanaf 2013 het geval. Na 2013 is de economie echter in toenemende mate uit balans geraakt, doordat wij sneller en meer hebben willen bereiken dan wij aankunnen. Ook in de economie kunnen wij niet verder springen dan onze polsstok lang is. Het te hoog bestedingspatroon van de overheid heeft uiteindelijk als een boemerang gewerkt. Dan is er nog het dreigende risico dat Suriname op de lijst van landen wordt gezet die onvoldoende actie ondernemen om te voldoen aan de internationale regels voor waarborging van de integriteit van de financiële transacties.
Wanneer dit risico tot ontlading komt, zal het voor de banken niet meer mogelijk zijn bestaande correspondentrelaties te behouden en komt Suriname in een internationaal isolement terecht. Aan het einde van zijn inleiding op het seminar zei Caram het volgende: Er is juridisch gezien nog ruimte om enige verlichting te brengen in de huidige situatie. Volgens de Wet op de Staatsschuld mag de Staat leningen aantrekken tot maximaal 60% van het binnenlandse product.
Vanuit een economische optiek kleven aan het aangaan van leningen diverse risico’s. De schuldquote heeft immers de volgens economische principes getrokken limiet van 45% al bereikt en het debiteurenrisico is toegenomen. De prikkel tot doorvoeren van noodzakelijke hervormingen kan door te lenen worden ontkracht. Op deze wijze worden huidige problemen naar de toekomst verschoven.
Bron: GFCnieuws
– http://gfcnieuws.org/professor-caram-ziet-ook-verlichting-in-benarde-situatie-suriname/